ในระบบนิเวศประกอบด้วยผู้ผลิต ผู้บริโภค และผู้ย่อยสลายในจำนวนที่เหมาะสม ซึ่งมีความสัมพันธ์กันเป็นห่วงโซ่อาหาร ต่างพึ่งพากลไกการทำงานที่สมดุลของระบบนิเวศและทรัพยากรธรรมชาติเพื่อความอยู่รอด รวมถึงมนุษย์ ซึ่งอาศัยประโยชน์มากมายที่ระบบนิเวศสร้างขึ้น 

           จำนวนสิ่งมีชีวิตในระบบนิเวศมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมออย่างค่อยเป็นค่อยไป ทั้งจากการสิ้นอายุขัยของสิ่งมีชีวิต หรือจากความสัมพันธ์ของผู้ล่าและเหยื่อ จึงยังทำให้ห่วงโซ่อาหารมีความสมดุลอยู่ แต่การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน อาจส่งผลต่อพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตในหลาย ๆ รูปแบบ และกระทบต่อสิ่งมีชีวิตอื่นต่อเนื่องเป็นลูกโซ่

          มลภาวะทางแสง เป็นปัจจัยหนึ่งที่สิ่งมีชีวิตได้รับผลกระทบอย่างชัดเจนและหลีกเลี่ยงได้ยาก จากตัวอย่างของผลกระทบที่กล่าวไปตอนต้น แสดงให้เห็นว่า มลภาวะทางแสงที่เพิ่มขึ้นส่งผลกระทบหลายรูปแบบต่อสัตว์ที่เป็นพื้นฐานของห่วงโซ่อาหาร เช่น แพลงก์ตอน แมลง นก และสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ มากกว่าสัตว์ผู้ล่าระดับบนของห่วงโซ่อาหาร แม้สัตว์ที่เป็นพื้นฐานของห่วงโซ่อาหารจะลดจำนวนลงก่อน แต่ท้ายที่สุดแล้วย่อมกระทบไปยังสิ่งมีชีวิตระดับอื่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ 

           แม้ปัจจุบันจะยังไม่มีงานวิจัยที่บ่งชี้แน่ชัดว่าเราได้สูญเสียสัตว์และพืชไปเป็นจำนวนเท่าใดแล้วจากผลกระทบของมลภาวะทางแสง แต่ตามหลักการทางนิเวศวิทยา การเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วจนเกินกว่าที่สิ่งมีชิวิตในระบบนิเวศจะปรับได้ทัน (ecological trap) อาจส่งผลให้จำนวนประชากรลดน้อยลงและเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ในที่สุด และแน่นอน มนุษย์ที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศก็อาจจะได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้